رابطه بین مصرف انرژی و ارزش افزوده بخش کشاورزی (مقایسه کشورهای g8 و کشورهای منتخب عضو سازمان کنفرانس اسلامی)

بخش کشاورزی یکی از بخشهای کلیدی در اقتصاد قلمداد می گردد و زیربنا و پایه توسعه اقتصادی است. انرژی در بخش کشاورزی اهمیت خاصی دارد، زیرا انرژی بعنوان یک نهاده در این بخش مصرف می شود. بررسی مصرف انرژی در بخش کشاورزی، نشان می دهد که طی سالهای مختلف همراه با افزایش تولید و ارزش افزوده، مصرف انواع حامل های انرژی افزایش یافته است. بر این اساس این پایان نامه به بررسی رابطه اثر مصرف انرژی بر رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی در کشورهای عضو گروه g8 و کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی می پردازد. مدل این پایان نامه با استفاده از داده های کشورهای فوق، برای یک دوره زمانی 22 ساله از 1990 تا 2011 به کمک روش اقتصادسنجی داده های تابلویی تخمین زده شده است. نتایج حاصل از تخمین نشان می دهد که متغیرهای مصرف انرژی، سرمایه انسانی، سرمایه فیزیکی، هزینه تحقیق و توسعه و تعداد نیروی کار به طور معناداری بر رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی موثر است. به این صورت که با افزایش متغیرهای مورد نظر رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی در کشورهای عضو گروه g8 و کشورهای عضو کنفرانس اسلامی افزایش خواهد یافت. همچنین مقایسه ضرایب برآوردی نشان می دهد که اهمیت ضریب لگاریتم متغیر سرمایه انسانی، سرمایه فیزیکی و تحقیق و توسعه در کشورهای عضو گروه g8 در بلند مدت بیشتر از ضریب لگاریتم مصرف انرژی در کشورهای کنفرانس اسلامی می باشد.